PFA at LAUNCH OF MACEDONIAN PHOTO EXHIBITION

On 11 November 2008, the Panepirotic Federation of Australia, in collaboration with the Thessaloniki Association "White Tower" annd the Pan-Macedonian Federation of Melbourne welcomed the visiting prefect of Thessaloniki Mr Panagiotis Psomiadis to the launch of the photographic exhibition: "The contribution of Emmanuel Pappas to the 1821 Revolution."

PFA Secretary Kostas Kalymnios opens the Photographic exhibiton in the presence of Thessaloniki Prefect, Mr Panagiotis Psomiadis.

The master of ceremonies was Panepirotic Federation of Australia Secretary, Koastas Kalymnios. In his address, he noted:

"Η εντολή που στο όνειρό του λαμβάνει ο Σωκράτης, «μουσικήν ποίει και εργάζου» (Φαίδων 60γ - 62γ), θα μπορούσε να εκληφθεί και ως υποδήλωση της σημασίας της τέχνης τόσο στην παιδεία όσο και στη ζωή γενικότερα, με την προϋπόθεση ότι η τέχνη, και ιδιαίτερα η εικαστική τέχνη έχει τελικό στόχο την ανύψωση του ανθρώπου από άτομο σε πρόσωπο με γνώση αλλά και ευαισθησία, με κρίση και ανθρωπιά, με εσωτερική καλλιέργεια και κοινωνική συνείδηση.
Στην δική μας περίπτωση, αυτή των ελλήνων αποδήμων στην Αυστραλία, λειτουργεί επίσης ως απόδειξη του ότι τόσο μάλλον η αυτογνωσία, όσο και η γνώση, δεν είναι μια αδρανής και στατική φωτογραφική αντανάκλαση της πραγματικότητας αλλά μια πολύπλοκη διαλεκτική διαδικασία. Εδώ λοιπόν μπαίνει η εικαστική πράξη στη διαμόρφωση της γνώσης, αν πιστεύουμε ότι «απ’ τη ζωντανή θεώρηση των πραγμάτων φτάνουμε στην αφηρημένη έννοια και απ’ την αφηρημένη έννοια στην πρακτική», όπου η δική μας είναι η εικαστική πρακτική.
Μείζον πρόβλημα στις ημέρες μας είναι η έλλειψη της δημιουργικής φαντασίας που καταδιώκεται απ’ την καταναλωτική μας κοινωνία, τον ορθολογισμό, την τεχνοκρατική αντίληψη, όπου η εικαστική έκφραση και το όνειρο στη ζωή είναι αν όχι υπό αμφισβήτηση, σίγουρα όμως σε δεύτερη μοίρα.Έτσι λοιπόν εμείς, οι ομογενείς της Μελβούρνης, μέσα από το όνειρο μέσα απ’ το όραμα πρέπει να μάθουμε στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας να αμφισβητούν τα πράγματα γύρω μας που δεν είναι πάντα έτσι όπως θα ήθελαν κάποιοι να μας τα παρουσιάσουν. Πρέπει να ανακαλύψουμε εμείς και τα παιδιά τη δική μας προσωπική αλήθεια, να κερδίσουμε τις προσωπικές μας ελευθερίες, να καταλάβουμε ότι τίποτε δεν είναι στατικό και αμετάβλητο και έτσι να χρησιμοποιήσουμε ως αληθινή έκφραση την εικαστική έκφραση.
Από αυτή τη σκοπιά λοιπόν, θα έπρεπε πιστεύω να θεωρούμε την έκθεση Η επανάσταση του 1821 και η προσφορά του Εμμανουήλ Παπά - υπό την ευγενική χορηγεία. του Υπουργείου Μακεδονίας -Θράκης και του Δήμου Θεσσαλονίκης. Και θα προσέθετα επίσης, ότι δεν είναι τυχαίο ότι μία τέτοια έκθεση, του είδους της οποίας σπανίζει στα παροικιακά μας τεκταινόμενα τώρα τελευταία, διεξάγεται στην Μελβούρνη. Και αυτό όχι μόνο επειδή η Μελβούρνη είναι πόλη αδελφοποιημένη με τη Θεσσαλονίκη, αλλά επειδή η Θεσσαλονίκη, όπως και η Μελβούρνη, υπήρξε η πατρίδα πολλών εθνικοτήτων, οι οποίες αν και δεν συνυπήρξαν πάντοτε ειρηνικά μεταξύ τους, σίγουρα μετείχαν του ίδιου πολιτισμού και οι επιδράσεις της Θεσσαλονίκης στους λαούς αυτούς γίνεται αισθητή, ακόμη και σήμερα. Συνεπώς, όπως και η Μελβούρνη, η Θεσσαλονίκη υπήρξε χοάνη καθώς και μωσαϊκό πολιτισμών, μία αληθινή μητρόπολης των Βαλκανίων.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η συγχώνευσή μας στα οξύμωρα πολυπολιτιστικά κοινωνικά σχήματα απαιτούν και μία υποχώρηση από ορισμένα ιστορικά δεδομένα. Εδώ είναι όπου η εικαστική τέχνη μας δίνει τα εφόδια ώστε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των καιρών.
Μέσα από την ιστορία του Εμμανουήλ Παπά, όπως παρουσιάζεται σήμερα εδώ διαμέσω των αφισών - αντίγραφων πινάκων μεγάλων σύγχρονων της εποχής ζωγράφων, συμπαραίνουμε ότι η Ελληνική Επανάσταση δεν ήταν μόνο υπόθεση των νποτιότερων τμημάτων του Ελληνικού χώρου αλλά έναν οικουμενικό αγώνα εθνικής και πολιτικής χειραφετήσεως, στον οποίον συμμετείχε σύσσωμος ο όπου γης ελληνισμός. Αναπόσπαστο και σημαντικότατο κομμάτι αυτής της προσπάθειας αποτελεί και η δράση των Μακεδόνων. Σε όλες τις κρίσιμες μάχες βρίσκουμε Μακεδόνες, ιδίως από την οικογένεια του Εμμανουήλ Παπά να αγωνίζονται για την απελευθέρωση της Ελλάδος. Συναντούμε τον Αναστάσιο Παπά στο Δούναβη, ως ιερολοχίτης. Συναντούμε τον ιερό Γιαννάκη Παπά στο Μανιάκι της Μεσσηνίας να θυσιάζεται στο πλευρό του Παπαφλέσσα. Συναντούμε τον Αθανάσιο και τον Νικόλαο Παπά στην Αράχοβα, στο πλευρό του Καραϊσκάκη. Ως, ηπειρώτης, και γραμματέας της Παnηπειρωτικής Ομοσπονδίας Αυστραλίας, με δέος συναντώ των Αναστάσιο Παπά στο Μεσολόγγι να πολεμά στο πλευρό των Σουλιωτών. Ο αγώνας και τα ανδραγαθήματα των μεγάλων Μακεδόνων οπλαρχηγών, τα οποία ίσως δεν είναι ευρύτατα γνωστά ενώ θα έπρεπε, είναι απόλυτα συνυφασμένα με τον αγώνα για την διαιώνιση και διατήρηση των Ελληνικών ιδεών. Σε αυτό τον αγώνα, συμμετέχουμε και εμείς ακόμη και σήμερα.
Ίσως εδώ αρμόζει η ρήση του Θεανθρώπου: "ο έχων ώτα ακουέτω" αλλά ας το κάνουμε λιανά για αυτούς που δεν βρίσκονται εδώ σήμερα - οι Μακεδόνες οπλαρχηγοί πολέμησαν και θυσιάστηκαν για την ελευθερία και την ανασυγκρότηση της Ελλάδος, όχι της Βουλγαρίας, ή μιας τεχνιτής, αβάσιμης "Μακεδονίας" - αποστασιοποιημένης από τον Ελληνικό κορμό. Εδώ είναι όπου η εικαστική τέχνη έρχεται να επιβεβαιώσει την ιστορική αλήθεια και να αμφισβητήσει τις αξιώσεις των φαύλων και των ανιστόριστων. Και αυτό είναι ο λόγος που σήμερα, όσο ποτέ την έχουμε τόσο πολύ ανάγκη την τέχνη, σε όλες τις μορφές και εκδοχές της.
Είναι λοιπόν, μεγάλη μου τιμή, εκ μέρους των διοργανωτών της έκθεσης, την Ένωση Θεσσαλονικέων Μελβούρνης " Ο Λευκός Πύργος", και την Παμμακεδονική ¨Ενωση Μελβούρνης και Βικτώριας να σας καλοσωρίσοω στην έκθεση: Η επανάσταση του 1821 και η προσφορά του Εμμανουήλ Παπά ."

Prefect of Thessaloniki Mr Panagiotis Psomiadis then addressed the gathering and officially launched the Exhibition.

ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΠΑΝΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ

ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΙΑΡΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΜΥΝΑΣ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

(συνυπογράφουμε μία πρωτοβουλία της Νεολαίας Βορειοηπειρωτών)

Αξιότιμε κύριε πρόεδρε και κυρίες και κύριοι βουλευτές-μέλη της επιτροπής,

στις 14 Οκτωβρίου 2008, κατατέθηκε στη βουλή το σχέδιο νόμου «Κύρωση της Συμφωνίας Σταθεροποίησης και Σύνδεσης μεταξύ των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και των κρατών μελών τους αφενός, και της Δημοκρατίας της Αλβανίας αφετέρου». Η παραπάνω Συμφωνία Σταθεροποίησης και Σύνδεσης έρχεται να αντικαταστήσει τη Συμφωνία Εμπορίου και Εμπορικής και Οικονομικής Συνεργασίας του 1992 μεταξύ Αλβανίας και Ευρωπαϊκής Ένωσης, φέρνοντας ουσιαστικά την Αλβανία ένα βήμα πιο κοντά στην Ενωμένη Ευρώπη.

Η Πανηπειρωτική Ομοσπονδία Αυστραλίας, θεωρεί σκόπιμο να θέσει ενώπιον της Επιτροπής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, τα παρακάτω θέματα που άπτονται των δικαιωμάτων της Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία και του ελληνισμού γενικότερα και που συνδέονται άρρηκτα με την πορεία της χώρας αυτής προς την Ενωμένη Ευρώπη, άρα και με την κύρωση από τη βουλή των Ελλήνων του παραπάνω Συμφώνου.

Μη αναγνώριση της Ελληνικής Μειονότητας όπου αυτή υπάρχει
Η Αλβανία κατά παράβαση κάθε κανόνα και πρακτικής Διεθνούς Δικαίου και προφασιζόμενη έναν απόλυτα αυθαίρετο γεωγραφικό προσδιορισμό της ελληνικής μειονότητας σε 99 συγκεκριμένα χωριά στο νότο της χώρας, συνεχίζει μια πολιτική περιορισμού και συρρίκνωσης της ίδιας. Η πολιτική αυτή έχει τις ρίζες στην ίδρυση του αλβανικού κράτους, τον κυρίως κορμό της στη μεταπολεμική εποχή με τη γραμμή που ακολούθησε το καθεστώς του δικτάτορα Ενβέρ Χότζα, συνεχίζεται όμως μετα-καθεστωτικά έως και σήμερα παρά την πορεία προς την Ενωμένη Ευρώπη την οποία η ίδια η Αλβανία έχει χαράξει. Κατ’ αυτό τον τρόπο, η Αλβανία σήμερα, αποχαρακτηρίζοντας από μειονοτική ζώνη περιοχές με αμιγή ελληνικό πληθυσμό, άλλοτε μείζονα και άλλοτε σημαντικό στον αριθμό, όπως οι Άγιοι Σαράντα, η Κορυτσά, η Χιμάρα, το Αργυρόκαστρο κ.α. στερεί από όλους τους Έλληνες μειονοτικούς των περιοχών αυτών όλα τα ανθρώπινα δικαιώματά τους που απορρέουν από τις σχετικές διεθνείς συνθήκες και συμφωνίες.

Στέρηση Ελληνικής Γλώσσας από επίσημη γλώσσα του Αλβανικού κράτους
Η Αλβανία, συνεχίζει να κωφεύει στο αίτημα της Ελληνικής Μειονότητας, έτσι όπως εκφράζεται επίσημα από την Πολιτική Οργάνωση που την αντιπροσωπεύει, την «ΟΜΟΝΟΙΑ», για την υιοθέτηση της Ελληνικής Γλώσσας ως επίσημη γλώσσα του κράτους, τουλάχιστον για τις παραδοσιακά κατοικημένες από Έλληνες μειονοτικούς περιοχές της χώρας. Μάλιστα η Αλβανία, όχι μόνο κωφεύει στο αίτημα αυτό, αλλά αφήνει να διαρρέει μέσω των ΜΜΕ στους κόλπους της Αλβανικής κοινωνίας πως οι διεκδικήσεις αυτές της Ελληνικής Μειονότητας είναι προϊόντα εθνικιστικών απαιτήσεων δίνοντας κατ’ αυτό τον τρόπο τροφή σε ακόμα εντονότερη αντιπαράθεση μεταξύ των δύο εθνοτήτων. Σα να μην έφτανε αυτό, εντός του τρέχοντος έτους, το Αλβανικό κράτος προβαίνει παράλληλα μέχρι και σε ποινική δίωξη έναντι του δημάρχου της Χιμάρας και προέδρου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, Βασίλη Μπολάνου, για την αφαίρεση πινακίδων σήμανσης οδών στην περιοχή δικαιοδοσίας του δημαρχείου του, οι οποίες δεν αναγράφονταν και στην ελληνική γλώσσα.
Καταπάτηση και υφαρπαγή των περιουσιών των ελλήνων μειονοτικών
Η Αλβανία, ιδιαίτερα για την περιοχή των Αγίων Σαράντα και της Χιμάρας, οι οποίες αποτελούν πολλά υποσχόμενες για μελλοντική ανάπτυξη παραθαλάσσιες περιοχές, αλλά και σε περιοχές όπως το Πογώνι κ.α., με διάφορες νομικές μεθοδεύσεις και στηριζόμενη σε έναν νόμο ο οποίος ψηφίστηκε μετα-καθεστωτικά που όμως δεν λαμβάνει υπόψη το ιδιοκτησιακό καθεστώς της περιοχής έτσι όπως ήταν προτού η γη να περιέλθει στο πάλαι ποτέ σοσιαλιστικό κράτος, προσπαθεί ουσιαστικά να υφαρπάξει τη γη από τους έλληνες μειονοτικούς μεταβάλλοντας τους τίτλους ιδιοκτησίας. Δρώντας άλλοτε ύπουλα λοιπόν κι άλλοτε προβάλλοντας παράλληλα ως πρόσχημα την απαλλοτρίωση της γης με σκοπό την τουριστική ανάπτυξη, η Αλβανία, με άλλα λόγια προσπαθεί να αποκόψει τους Έλληνες της περιοχής από το σημαντικότερο στοιχείο για τη συνέχεια του Ελληνισμού στα εκεί πατρογονικά του εδάφη.

Καταπάτηση των πολιτικών δικαιωμάτων των ελλήνων μειονοτικών
Στην Αλβανία, μπορεί τα γεγονότα με τις ποινικές καταδίκες των 5 της ΟΜΟΝΟΙΑΣ το 1994 να φαντάζουν μακρινά στη μνήμη, παραμένουν όμως εξαιρετικά νωπά τα συνταρακτικά γεγονότα των δημοτικών εκλογών το Νοέμβριο του 2000, όπου η άκρως εθνικιστικά υποκινούμενη βία και νοθεία στα εκλογικά κέντρα της Φοινίκης και της Χιμάρας, είχαν ως αποτέλεσμα αφενός τον σοβαρότατο τραυματισμό με τη χρήση όπλων, στελεχών της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, από μέλη της Μυστικής Υπηρεσίας της Αλβανίας και αφετέρου την ανάδειξη διορισμένων ‘νικητών’. Χωρίς μεγάλες παραλλαγές ολοκληρώθηκαν 4 χρόνια αργότερα και οι δημοτικές εκλογές του 2003 σε επαρχίες όπως η Χιμάρα, όπου πάλι σημαδεύτηκαν από βία και νοθεία, με εκρήξεις βομβών έξω από εκλογικά κέντρα καθώς και ξυλοδαρμούς πολιτών από τη μυστική αστυνομία αλλά και μετέπειτα ποινικές διώξεις με καταδίκες έναντι 5 στελεχών του τοπικού παραρτήματος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ οι οποίοι διαμαρτύρονταν για την αδικία. Τα ίδια γεγονότα θα επαναλαμβανόντουσαν αυτούσια και το Φεβρουάριο του 2007, αφού 4 ολόκληρες μέρες μετά την διεξαγωγή των εκλογών τα αποτελέσματα δεν γινόντουσαν γνωστά. Μόνο υπό το φόβο της διεθνούς κατακραυγής όμως και ύστερα από τη δημοσιότητα που έλαβε το θέμα, ανακοινώθηκαν τελικά τα σωστά αποτελέσματα που έδιναν τη νίκη στους υποψηφίους της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Γεγονότα όπως τα παραπάνω αλλά και όπως το πρόσφατο της ποινικής δίωξης έναντι 10 Χιμαριωτών οι οποίοι τον Απρίλιο του 2008 συμμετείχαν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά της άσκησης απρόκλητης βίας σε βάρος συμπολιτών τους από την Αλβανική αστυνομία, συνθέτουν το σκηνικό πολιτικών διώξεων που δεχόταν και συνεχίζει να δέχεται η Ελληνική Εθνική Μειονότητα στην Αλβανία από τις κρατικές και παρακρατικές αρχές της χώρας αυτής.

Στέρηση της δυνατότητας άσκησης πολιτικής μέσω της τοπικής αυτοδιοίκησης
Η Αλβανία ως χώρα, ακολουθεί το πρότυπο του λεγόμενου κεντρικού προγραμματισμού του κράτους το οποίο αποτελεί ένα γραφειοκρατικό κεντρικό σύστημα που κατευθύνεται αποκλειστικά από τα Τίρανα. Όλες οι αποφάσεις που αφορούν παρεμβατικές πολιτικές για την ασφάλεια, την ανάπτυξη, την ευημερία κτλ λαμβάνονται από την πρωτεύουσα, με αποτέλεσμα τα περιθώρια ουσιαστικής παρέμβασης με σκοπό την υλοποίηση πολιτικών οι οποίες προάγουν τα συμφέροντα των τοπικών κοινωνιών γενικότερα και τα μειονοτικά συμφέροντα ειδικότερα, από τις αντίστοιχες αρχές τοπικής αυτοδιοίκησης οι οποίες γνωρίζουν καλύτερα τα ιδιαίτερα αυτά προβλήματα, ελαχιστοποιούνται έως εκμηδενίζονται. Η αδυναμία αυτή λοιπόν άσκησης ουσιαστικής δράσης από μέρους της μειονότητας για την αλλαγή των κακώς κειμένων (ανασφάλεια, υπανάπτυξη), αποτελεί λόγο που όχι μόνο κρατάει μακριά τους ξενιτεμένους αλλά διώχνει παράλληλα και τους εναπομείναντες έλληνες της περιοχής. Γίνεται αντιληπτό επομένως ότι το ζήτημα της διοικητικής διάρθρωσης της Αλβανίας και οι εξουσίες που από το σχετικό νομικό πλαίσιο πηγάζουν για τις αρχές τοπικής αυτοδιοίκησης αποτελεί έμμεσα, μείζονος σημασίας θέμα για την επιβίωση και τη συνέχεια της Ελληνικής Μειονότητας στα πατρογονικά της εδάφη.

Άρνηση ταφής των ηρωικά πεσόντων ελλήνων στρατιωτών στις μάχες του ‘40-‘41
Τέλος, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε επίσης και σε ένα ζήτημα-εκκρεμότητα το οποίο δεν αφορά απλά την ελληνική μειονότητα αλλά ολόκληρο το ελληνικό έθνος, ανεξαρτήτως κομματικών πεποιθήσεων, που δεν είναι άλλο από την χωρίς προηγούμενο άρνηση της Αλβανίας να επιτρέψει τη δημιουργία οργανωμένων νεκροταφείων, για τους περίπου 8000 ηρωικά πεσόντες στον πόλεμο του 1940-1 Έλληνες στρατιώτες, οι οποίοι κείτονται άταφοι ακόμα στα εδάφη της Βορείου Ηπείρου. Εάν μάλιστα αναλογιστεί κανείς τα ιστορικά γεγονότα της εποχής εκείνης και την Ίταλο-Αλβανική συνεργασία, η συγκεκριμένη αδιαλλαξία της αλβανικής πολιτικής επί του θέματος αυτού, μόνο ως προκλητική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη ότι το θέμα αυτό, από ελληνικής πλευράς, δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από ελάχιστη προσπάθεια απόδοσης του πρέποντα φόρου τιμής στους πεσόντες στρατιώτες και ελάχιστη ηθική-ανθρώπινη υποχρέωση απέναντι στους ήρωες αυτούς του ελληνικού έθνους, οι οποίοι έγραψαν με το αίμα τους μια από τις πιο ένδοξες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.


Το Εκτελεστικό και το Νομοθετικά Όργανο της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, το Συμβούλιο της Ευρώπης και ο ΟΑΣΕ, συμφωνούν με τις ως άνω θέσεις της Ελληνικής Μειονότητας
Όσα προαναφέρθηκαν δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση ζητήματα που τίθενται εκ μέρους της Ελληνικής Μειονότητας τα οποία στηρίζονται σε εθνικιστικά ιδεώδη και σε αποσχιστικές τάσεις, όπως κατά καιρούς παρουσιάζονται στα Αλβανικά ΜΜΕ με σκοπό να δικαιολογηθεί στα μάτια της Αλβανικής κοινής γνώμης η επιθετική πολιτική του Αλβανικού κράτους απέναντι στην Μειονότητα, αλλά επιβεβαιώνονται και από το σύνολο του εκτελεστικού σώματος των αρμόδιων οργάνων της Ενωμένης Ευρώπης.

Πιο συγκεκριμένα, τα παραπάνω επιβεβαιώνει και η Επιτροπή των Υπουργών Εξωτερικών του Συμβουλίου της Ευρώπης με το ψήφισμα* που υιοθέτησε την 11η Μαΐου του 2005, στην 926η τακτική συνεδρίασή της σχετικά με την εφαρμογή της Σύμβασης Πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Προστασία των Εθνικών Μειονοτήτων του 1998, σε ισχύ στη χώρα από την 1 Ιανουαρίου του 2000, όπου αναγνωρίζει πως η Αλβανία δεν τηρεί τα όσα σχετικά προβλέπονται από τη Σύμβαση Πλαίσιο και καλεί τη χώρα αυτή να συμπληρώσει το νομικό και διοικητικό πλαίσιό της αλλά και να εξασφαλίσει την πλήρη εφαρμογή του στην πράξη. Ειδικότερα, καλεί την Αλβανία να συγκεντρώσει στατιστικά στοιχεία προκειμένου να προσδιορίσει το μέγεθος των εθνικών μειονοτήτων στη χώρα, ακυρώνοντας ουσιαστικά de facto τον αυθαίρετο Αλβανικό γεωγραφικό προσδιορισμό της Ελληνικής Μειονότητας, ενώ παράλληλα καλεί την ίδια να παρέχει συνθήκες οι οποίες θα επιτρέπουν την χρήση της μειονοτικής γλώσσας στις σχέσεις των μειονοτικών με τις διοικητικές αρχές αλλά και τη χρήση της μειονοτικής γλώσσας στην αναγραφή των τοπικών παραδοσιακών ονομασιών, των ονομάτων δρόμων καθώς και των άλλων τοπογραφικών ενδείξεων που απευθύνονται στο κοινό.

Στο ίδιο μήκος κυμαίνεται ένα χρόνο αργότερα και το ψήφισμα* που υιοθετείται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στις 29 Αυγούστου του 2006, αμέσως μετά και με αφορμή την υπογραφή του Συμφώνου Σταθερότητας και Προσχώρησης της Αλβανίας με την Κοινότητα, που καλείται να κυρώσει σήμερα η βουλή, το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ έρχεται να πει ακριβώς τα ίδια σε ότι αφορά τις υποχρεώσεις τις Αλβανίας οι οποίες αφορούν το σεβασμό των δικαιωμάτων των μειονοτήτων και δεν τηρούνται. Το ψήφισμα αυτό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προχωράει κι ένα βήμα παραπέρα με την παράγραφο 15 του ιδίου, όπου με την σαφή αναφορά του συγκεκριμένα στην Ελληνική Μειονότητα κι όχι γενικά στις μειονότητες, ενισχύει την ιδιαίτερη διαπραγματευτική θέση της Ελληνικής Μειονότητας νομιμοποιώντας ουσιαστικά και την Ελλάδα ως την εθνική της αντιπρόσωπο στην Ε.Ε. να παρεμβαίνει προς όφελός της.

Τις θέσεις της Ελληνικής Μειονότητας, που σχετίζονται με την καταπάτηση των περιουσιών αλλά και με την αδυναμία ουσιαστικής δράσης της τοπικής αυτοδιοίκησης με απώτερο σκοπό την υλοποίηση πολιτικών υπέρ της μειονότητας ενστερνίζεται και ο αρμόδιος για τα ανθρώπινα δικαιώματα Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, Thomas Hammarberg, στην αφορούσα τον σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα έκθεσή* του η οποία δημοσιεύτηκε μόλις στις 18 Ιουνίου του 2008. Ο ίδιος στην παράγραφο 50 τις εν λόγο έκθεσης μεταφέρει τις σχετικές θέσεις της μειονότητας για τα προβλήματα στην επιστροφή των περιουσιών, ενώ στην παράγραφο 55 αναγνωρίζει το πρόβλημα που προκύπτει από την συγκεκριμένη οργάνωση του κράτους και την αδυναμία των αρχών τοπικής αυτοδιοίκησης να ασκήσουν ουσιαστική πολιτική προς όφελος των μειονοτήτων.

Σε ότι αφορά τα ζητήματα πολιτικών ελευθεριών της Ελληνικής Μειονότητας και της καταπάτησής τους από το Αλβανικό κράτος, αυτά περιγράφονται λεπτομερώς στις σελίδες των εκθέσεων* των διεθνών παρατηρητών του Γραφείου για τους Δημοκρατικούς Θεσμούς και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του ΟΑΣΕ (Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Σταθερότητα στην Ευρώπη) που εστάλησαν στην Αλβανία προκειμένου να παρακολουθήσουν τη διαδικασία των εκλογικών αναμετρήσεων από το 2000 έως και το 2007. Για τα γεγονότα των δημοτικών εκλογών του 2000 απαιτούνται περίπου τρεις σελίδες προκειμένου να αποδοθούν το πλήθος των περιστατικών βίας και νοθείας εναντίων των υποψηφίων της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και του λαού της, από την άνευ προηγουμένου ένωση ‘Συμμαχία για το Έθνος’, όλων των υπολοίπων Αλβανικών κομμάτων, στα εκλογικά κέντρα της Φοινίκης και της Χιμάρας, με τους παρατηρητές να ολοκληρώνουν την σχετική έκθεσή τους δηλώνοντας πως παρά τις συστάσεις δεν ελήφθησαν τελικά μέτρα τα οποία θα μπορούσαν να διορθώσουν τις παρατυπίες. Παρά το γεγονός όμως ότι η έκθεση αυτή αποτέλεσε καταπέλτη για την Αλβανία, λίγα πράγματα άλλαξαν στη χώρα σε ότι αφορά πολιτικές ελευθερίες της Ελληνικής Μειονότητας και στις επόμενες δημοτικές εκλογές του 2003 αλλά και του 2007, όπου με την έκθεση* που δημοσιεύεται στις 25 Ιανουαρίου του 2004 και στις 5 του Ιούνη 2007 αντίστοιχα, απαριθμούνται και πάλι μια σειρά από περιστατικά βίας και νοθείας, όπως η έκρηξη μηχανισμού μπροστά σε εκλογικό κέντρο, συμμετοχή ατόμων χωρίς διαπιστεύσεις εντός των εκλογικών κέντρων με την ανοχή της αστυνομίας, αρπαγή καλπών κ.α.

* Επισυναπτόμενα θα βρείτε:
1. Ψήφισμα Επιτροπής των Υπουργών Εξωτερικών του Συμβουλίου της Ευρώπης, 11ης Μαΐου του 2005
2. Ψήφισμα Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, 29ης Αυγούστου του 2006
3. Έκθεση αρμόδιου για τα ανθρώπινα δικαιώματα Επίτροπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Thomas Hammarberg, 18ης Ιουνίου του 2008 (μόνο τις σχετικές παραγράφους)
4. Εκθέσεις των διεθνών παρατηρητών του ΟΑΣΕ 2000-2003-2007, (μόνο τα σχετικά αποκόμματα)


Συμπέρασμα
Η Αλβανία, κατ’ ομολογία και των αρμόδιων ευρωπαϊκών οργάνων συνεχίζει να μην τηρεί τα όσα κατά καιρούς υπογράφει για την Ελληνική μειονότητα άρα, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα προαναφερθέντα, καλούμε την Επιτροπή Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής να μην φέρει το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου προς κύρωση στη βουλή, όχι τουλάχιστον προτού υπάρξουν σαφείς και χρονικά οριοθετημένες δεσμεύσεις από την πλευρά της Αλβανίας σε επίπεδο διμερούς-διακρατικής συμφωνίας με την Ελλάδα, η οποία θα ρυθμίζει τα παραπάνω θέματα προς το συμφέρον της ελληνικής μειονότητας και του ελληνισμού γενικότερα.

Συνοψίζοντας και κατ’ αντιστοιχία των όσων αναπτύχθηκαν στα 6 σημεία στην αρχή του υπομνήματος, θα πρέπει ανάλογα να εκπληρωθούν ή να υπάρξουν σαφείς και χρονικά οριοθετημένες δεσμεύσεις από την πλευρά της Αλβανίας για:

Την κατάργηση των αυθαίρετα ορισμένων μειονοτικών ζωνών και την διεξαγωγή απογραφής του πληθυσμού με ελεύθερη τη δήλωση της καταγωγής και με εξασφαλισμένη τη φερεγγυότητα της διαδικασίας, προκειμένου να προσδιοριστεί επιτέλους ο ακριβής αριθμός της ελληνικής μειονότητας.
Την υιοθέτηση της ελληνικής γλώσσας ως επίσημης γλώσσας επικοινωνίας των μειονοτικών πολιτών με τις δημόσιες αρχές στις περιοχές όπου παραδοσιακά κατοικούν, καθώς και την άμεση απόσυρση των κατηγοριών εναντίων του Δημάρχου Χιμάρας και προέδρου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ με αφορμή την αφαίρεση, το Δεκέμβριο του 2007, των πινακίδων σήμανσης οδών στην περιοχή δικαιοδοσίας του δήμου του, οι οποίες δεν αναγράφονταν και στα ελληνικά.
Την απόδοση των περιουσιών των Ελλήνων της Χιμάρας και των κοινοτήτων τους στους νόμιμους ιδιοκτήτες, λαμβάνοντας υπόψη το ιδιοκτησιακό καθεστώς που ίσχυε προτού η γη περιέλθει στο πάλαι ποτέ σοσιαλιστικό κράτος.
Την ανάκληση της εκκρεμούσας παρά το Ανώτατο Δικαστήριο της Αλβανίας ποινής των 5 καταδικασθέντων της Χιμάρας, με αφορμή τη συμμετοχή τους στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας κατά της βίας και της νοθείας των Αλβανικών αρχών στις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου 2003. Την απόσυρση των κατηγοριών εναντίων των 10 Χιμαριωτών με αφορμή τη συμμετοχή τους στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά της άσκησης απρόκλητης βίας σε βάρος συμπολιτών τους από τις Αλβανικές αστυνομικές αρχές τον Απρίλιο του 2008. Την άμεση κατάργηση του άρθρου 262/2 του ποινικού κώδικα, περί "Συμμετοχής σε παράνομη συγκέντρωση", καθώς και όλων των συναφών, μη συμβατών με το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο, διατάξεων της Αλβανικής νομοθεσίας οι οποίες ποινικοποιούν την ελεύθερη πολιτική έκφραση και δράση.
Την αλλαγή του νομικού πλαισίου της Αλβανίας σε τέτοιο το οποίο να επιτρέπει την ενσωμάτωση ολόκληρης της ζωτικής περιοχής, στο νότο της χώρας, που παραδοσιακά κατοικείται από έλληνες, σε μια περιφέρεια οργανωμένη διοικητικά στη βάση της αρχής της επικουρικότητας, κατά το πρότυπο των αντίστοιχων περιφερειών των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σε συμφωνία με το άρθρο 110 του ίδιου του Αλβανικού Συντάγματος.
Την άμεση δημιουργία των 5 στρατιωτικών νεκροταφείων για τους πεσόντες έλληνες στις μάχες της αντίστασης του 1940-1, στην Κορυτσά, την Κλεισούρα, την Πρεμετή, το Αργυρόκαστρο και τη Χιμάρα.


Η πολιτική διασύνδεσης της ευρωπαϊκής πορείας της Αλβανίας με τον σεβασμό των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας δεν μπορεί να παραμείνει μόνο στα χαρτιά των ερωτοαπαντήσεων στη βουλή των ελλήνων και των διαφόρων ΜΜΕ κατά καιρούς, αλλά θα πρέπει να οδηγεί σε συγκεκριμένες δράσεις οι οποίες μπορούν να αποδώσουν απτά αποτελέσματα. Είναι η ώρα να περάσουμε από τη θεωρία στην πράξη.

Ο αυτόχθον ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου, για τον οποίο θα πρέπει να γίνει αντιληπτό πως η βούλησή του δεν έγινε σεβαστή από τις εκάστοτε εξουσίες παρά τους ιστορικούς αγώνες του, βρίσκεται σε συνεχή περιορισμό και συρρίκνωση από την ίδρυση του αλβανικού κράτους το 1913. Οι διεθνείς πολιτικές συγκυρίες της εποχής όμως, δημιουργούν σήμερα συνθήκες τέτοιες οι οποίες επιτρέπουν την εφαρμογή μέτρων μέσω των οποίων θα μπορούσε να καλυφθεί μέρος του χαμένου εδάφους και να βελτιωθεί σημαντικά η θέση της Ελληνικής Μειονότητας εντός του αλβανικού κράτους. Η γεωγραφική θέση της Βορείου Ηπείρου ως φυσική συνέχεια της ελληνικής επικράτειας και η χάραξη πορείας της Αλβανίας προς την Ενωμένη Ευρώπη, με ότι αυτό συνεπάγεται από τη διαφαινόμενη είσοδό της σε αυτή (κατάργηση συνόρων και γενικότερες ευκαιρίες ανάπτυξης), επιβάλλει την εφαρμογή μακρόπνοων πολιτικών οι οποίες θα οδηγήσουν στην δημιουργία του πλαισίου εκείνου το οποίο θα επιτρέπει στους βορειοηπειρώτες να αναπτύσσονται πλέον ως ΕΛΛΗΝΕΣ στα πατρογονικά τους εδάφη. Η δημιουργία του πλαισίου αυτού θα αποτελούσε παράλληλα σημαντικό λόγο επιστροφής των ξενιτεμένων και ουσιαστική αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου ή αλλιώς ουσιαστική αναγέννηση του ελληνισμού σε εστίες όπου έζησε και παρήγαγε πολιτισμό εδώ και 3000 χρόνια.

Θα πρέπει επίσης να γίνει αντιληπτό πως και πάλι θα είναι οι Βορειοηπειρώτες αυτοί που θα θυσιάσουν πρώτοι την προσωπική τους ευημερία και την αυτή της κοινότητάς τους στην Αλβανία, καθυστερώντας όσο χρειαστεί την είσοδο της χώρας αυτής στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, στο βωμό της εκπλήρωσης των εθνικών στόχων του ελληνισμού, πράγμα το οποίο θα πρέπει να βαραίνει ακόμα περισσότερο τους αξιότιμους βουλευτές. Μπορεί επίσης η διεκδίκηση της Ελλάδος για την Βόρεια Ήπειρο να μην είναι πλέον ‘ιερά και απαράγραπτη’, όπως δήλωνε ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο γηραιότερος, στο βήμα της βουλής στις 30 Μαΐου του 1960, παραμένει όμως και θα παραμένει πάντα ‘ιερό και απαράγραπτο’ το χρέος της Ελλάδος ως εθνικό κέντρο να εργάζεται με γνώμονα την επιβίωση, την συνέχεια, την άνθηση του ΓΗΓΕΝΟΥΣ ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου ως αναπόσπαστο κομμάτι του οικουμενικού ελληνισμού.

Και η ευκαιρία αυτή δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αφεθεί ανεκμετάλλευτη…

Με την πεποίθηση ότι τα παραπάνω θα βρουν ευήκοα ώτα,

Κώστας Καλυμνιός
Πανηπειρωτική Ομοσπονδία Αυστραλίας.

PFA AT PSOMIADIS WELCOME DINNER

On 10 November 2008, members of the Panepirotic Federation of Australia attended a dinner at the Thessaloniki Association "White Tower's" premises, to welcome Prefect of Thessaloniki, Mr Panagiotis Psomiadis to Australia. During the dinner, Panepirotic Federation of Australia president, Dimitris Varnas, spoke to Mr Psomiadis about the various Northern Epirotic organisations that are active in Thessaloniki as well as the welfare of the Epriote community in that city. He also provided Mr Psomiadis with a run-down of the activities of the Panepirotic Federation of Australia. Mr Psomiadis pledged his support and expressed admiration at the PFA's insistence upon the maintenance of Epirotic culture.PFA President Dimitris Varnas, Secretary, Kostas Kalymnios, Helen Kalimniou with Mr Panagiotis Psomiadis and Consul General of Greece in Melbourne Christos Salamanis.

PFA at MELBOURNE GLENDI

On Sunday, 9 November 2008, the Panepirotic Federation of Australia participated in the annual Thessaloniki-Melbourne Glendi at Federation Square, Melbourne, to celebrate the sister-city relationship between these two cities. The Festival is organised by the Thessaloniki Association "The White Tower" and the City of Melbourne. The Master of Ceremonies was Panepirotic Federation Secretary, Kostas Kalymnios.

The Festival was attended by State Member of Parliament John Pandazopoulos, representing the Premier of Victoria, Mr John Brumby, the Leader of the Opposition, Mr Ted Baillieu, Deputy Lord Mayor Gary Singer, representing the Lord Mayor of Melbourne John So, Member for Bulleen Nicholas Kotsiras, Fiona Richardson MP and other dignitaries. Also present was visiting Prefect ofThessaloniki Mr Panagiotis Psomiadis, who enthralled the crowd withhis signing and a delegation of councillors from the City of Thessaloniki.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ;

Θα περίμενε κανείς, μετά από την κατάρρευση του ολοκληρωτικού καθεστώτος στην Αλβανία και των εν τη συνέχεια πάμπολλων επισκέψεων Ελλήνων υπουργών, πολιτικών και διπλωμάτων στη Βόρειο Ήπειρο, με αποκορύφωμα την περιβόητη περιοδεία του προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, κ. Κάρολου Παπούλια, (όπου προβλήθηκε από ορισμένους οικοδεσπότες του, «θέμα Τσαμουριάς,») ότι θα ήταν πλέον κοινώς αποδεκτό, ότι υφίσταται Βορειοηπειρωτικό ζήτημα.

Βέβαια, ως έννοια, το «Βορειοηπειρωτικό» ιστορικά δεν είναι στάσιμη, αλλά διαμορφώνεται από τις σύγχρονες πολιτικές συγκυρίες και αντιλαμβάνεται κυριολεκτικά. Το 1914 και το 1940 (και ίσως και μέχρι την άρση της εμπολέμου), το ζήτημα αυτό αφορά την εθνική χειραφέτηση των Ελλήνων του συγκεκριμένου γεωγραφικού χώρου. Μεταξύ το 1946 –1991, αφορά βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και συγκρουόμενες ιδεολογίες.

Και στις ημέρες μας; Έπαψε να υφίσταται;

Αυτό το ερώτημα προκύπτει από το πρόσφατο συνέδριο του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού Ωκεανίας στο Σύδνεϋ (1-2 Νοεμβρίου 2008), όπου ορισμένοι αντιπρόσωποι αρνήθηκαν να αποδεχθούν ότι υπάρχει Βορειοηπειρωτικό ζήτημα.

Συγκεκριμένα, ενώ αντιπρόσωπος της Πανηπειρωτικής Ομοσπονδίας Αυστραλίας επιχείρησε να παρουσιάσει το ψήφισμα για το «Βορειοηπειρωτικό» το οποίο ψηφίστηκε από την ολομέλεια του Παγκοσμίου Συμβουλίου Απόδημων Ηπειρωτών στο συνέδριο του (Ιωάννινα, 25-27 Ιουλίου 2008), με την έκκληση όπως το υιοθετήσει το ΣΑΕ Ωκεανίας ως επίσημή του θέση για το θέμα αυτό, ορισμένοι αντιπρόσωποι ομογενειακών οργανώσεων του Σύδνεϋ, διαμαρτυρήθηκαν δριμύτατα, μάλιστα παρουσιάζοντας αντιπρόταση η οποία υποστήριζε ότι δεν υπάρχει Βορειοηπειρωτικό ζήτημα.

Ενώ η διακομματική επιτροπή Ελλήνων βουλευτών παρακολούθησε την έντονη αντιπαράθεση αντιπροσώπων στο συνέδριο του ΣΑΕ Ωκεανίας χωρίς να επεμβαίνει, σε ένα σημείο, ο πρέσβης της Ελληνικής Δημοκρατίας στην Αυστραλία, κ. Ζώης δήλωσε ότι είχε «σαφή κατεύθυνση από την Ελληνική κυβέρνηση: Δεν υπάρχει Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα.»

Εφόσον όπως προείπαμε, το Βορειοηπειρωτικό είναι ζήτημα υπό εξέλιξη, το οποίο το αντιλαμβάνεται κανείς από την δική του ιδιαίτερη σκοπιά, ίσως ο κύριος πρέσβης να αναφέρονταν στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδος, προ της μεταπολίτευσης. Όμως, εφόσον ο προϊστάμενος του, υφυπουργός εξωτερικών, κ,. Κασσίμης επισκέπτεται την Βόρειο Ήπειρο και συνδιαλέγεται με στελέχη των οργανώσεων των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, οφείλει να γνωρίζει τόσο ο κύριος πρέσβης, όσο και οι ενοχλημένοι αντιπρόσωποι του ΣΑΕ Ωκεανίας, ότι το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα υφίσταται, και μάλιστα σε κρισιμότατη μορφή.

Όταν, συνοψίζοντας το ψήφισμα του Παγκοσμίου Συμβουλίου Απόδημων Ηπειρωτών το οποίο παρουσιάστηκε και τελικά ψηφίστηκε από το ΣΑΕ Ωκεανίας, κατόπιν παρεμβάσεων αντιπροσώπων Κυπριακών και Μακεδονικών Εθνοτοπικών Οργανώσεων της Μελβούρνης:

α) Οι έλληνες της Βορείου Ηπείρου αποτελούν γηγενή πληθυσμό της περιοχής, με ιστορική παρουσία 3.000 χρόνων.

β) Οι έλληνες της Βορείου Ηπείρου αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του Οικουμενικού Ελληνισμού.

γ) Επικρατεί ακόμη στην Αλβανία κατά καιρούς κλίμα ανασφάλειας και εκφοβισμού εναντίον των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου.

δ) Οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου κατά καιρούς δεν αισθάνονται ασφαλείς στον τόπο τους και δεν απολαμβάνουν πάντοτε τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα τα οποία δικαιούνται σύμφωνα με τις διμερείς και διεθνείς συνθήκες.


ε) Οι εισαγγελικές αρχές της Αλβανίας ποινικοποιούν βορειοηπειρώτες που διαμαρτύρονται για την αφαίρεση και στέρηση των δικαιωμάτων τους, όπως στην πρόσφατη περίπτωση της εισαγγελικής παρέμβασης στη Χειμάρρα.

γίνεται ξεκάθαρο ότι οι εξελίξεις που διαδραματίζονται στο γεωγραφικό χώρο της Βορείου Ηπείρου και αφορούν το γηγενές ελληνικό στοιχείο αποτελούν το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα. Πόσο δύσκολή γίνεται η προώθηση των συμφερόντων των ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, όταν αυτή έρχεται αντιμέτωπη στην άρνηση ή άγνοια των συμπατριωτών τους;

Η Πανηπειρωτική Ομοσπονδία Αυστραλίας, υπογραμμίζει ότι το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα, ως καθαρά ανθρωπιστικό και κοινωνικοπολιτικό ζήτημα, που αφορά τις συνθήκες διαβίωσης των συμπατριωτών μας στον ιστορικότατο γεωγραφικό χώρο της Βορείου Ηπείρου υφίσταται και προτρέπει σύσσωμο τον ελληνισμό απανταχού της γης να στρέψει την προσοχή και το ενδιαφέρον τους σε αυτό το δοκιμαζόμενο κομμάτι του οικουμενικού ελληνισμού, απαγκιστρωμένο από πολιτικά ή ιδεολογικά συμφέροντα.

Η Πανηπειρωτική Ομοσπονδία Αυστραλίας θα συνεχίζει να συνεργάζεται Κόμμα Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΚΕΑΔ) και την «ΟΜΟΝΟΙΑ» ως μόνους εκφραστές των Βορειοηπειρωτών στην Αλβανία, για την επίλυση όλων των δίκαιων αιτημάτων των ελλήνων της Βορείου Ηπείρου.