On 11 November 2008, the Panepirotic Federation of Australia, in collaboration with the Thessaloniki Association "White Tower" annd the Pan-Macedonian Federation of Melbourne welcomed the visiting prefect of Thessaloniki Mr Panagiotis Psomiadis to the launch of the photographic exhibition: "The contribution of Emmanuel Pappas to the 1821 Revolution."
PFA Secretary Kostas Kalymnios opens the Photographic exhibiton in the presence of Thessaloniki Prefect, Mr Panagiotis Psomiadis.
"Η εντολή που στο όνειρό του λαμβάνει ο Σωκράτης, «μουσικήν ποίει και εργάζου» (Φαίδων 60γ - 62γ), θα μπορούσε να εκληφθεί και ως υποδήλωση της σημασίας της τέχνης τόσο στην παιδεία όσο και στη ζωή γενικότερα, με την προϋπόθεση ότι η τέχνη, και ιδιαίτερα η εικαστική τέχνη έχει τελικό στόχο την ανύψωση του ανθρώπου από άτομο σε πρόσωπο με γνώση αλλά και ευαισθησία, με κρίση και ανθρωπιά, με εσωτερική καλλιέργεια και κοινωνική συνείδηση.
Στην δική μας περίπτωση, αυτή των ελλήνων αποδήμων στην Αυστραλία, λειτουργεί επίσης ως απόδειξη του ότι τόσο μάλλον η αυτογνωσία, όσο και η γνώση, δεν είναι μια αδρανής και στατική φωτογραφική αντανάκλαση της πραγματικότητας αλλά μια πολύπλοκη διαλεκτική διαδικασία. Εδώ λοιπόν μπαίνει η εικαστική πράξη στη διαμόρφωση της γνώσης, αν πιστεύουμε ότι «απ’ τη ζωντανή θεώρηση των πραγμάτων φτάνουμε στην αφηρημένη έννοια και απ’ την αφηρημένη έννοια στην πρακτική», όπου η δική μας είναι η εικαστική πρακτική.
Μείζον πρόβλημα στις ημέρες μας είναι η έλλειψη της δημιουργικής φαντασίας που καταδιώκεται απ’ την καταναλωτική μας κοινωνία, τον ορθολογισμό, την τεχνοκρατική αντίληψη, όπου η εικαστική έκφραση και το όνειρο στη ζωή είναι αν όχι υπό αμφισβήτηση, σίγουρα όμως σε δεύτερη μοίρα.Έτσι λοιπόν εμείς, οι ομογενείς της Μελβούρνης, μέσα από το όνειρο μέσα απ’ το όραμα πρέπει να μάθουμε στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας να αμφισβητούν τα πράγματα γύρω μας που δεν είναι πάντα έτσι όπως θα ήθελαν κάποιοι να μας τα παρουσιάσουν. Πρέπει να ανακαλύψουμε εμείς και τα παιδιά τη δική μας προσωπική αλήθεια, να κερδίσουμε τις προσωπικές μας ελευθερίες, να καταλάβουμε ότι τίποτε δεν είναι στατικό και αμετάβλητο και έτσι να χρησιμοποιήσουμε ως αληθινή έκφραση την εικαστική έκφραση.
Από αυτή τη σκοπιά λοιπόν, θα έπρεπε πιστεύω να θεωρούμε την έκθεση Η επανάσταση του 1821 και η προσφορά του Εμμανουήλ Παπά - υπό την ευγενική χορηγεία. του Υπουργείου Μακεδονίας -Θράκης και του Δήμου Θεσσαλονίκης. Και θα προσέθετα επίσης, ότι δεν είναι τυχαίο ότι μία τέτοια έκθεση, του είδους της οποίας σπανίζει στα παροικιακά μας τεκταινόμενα τώρα τελευταία, διεξάγεται στην Μελβούρνη. Και αυτό όχι μόνο επειδή η Μελβούρνη είναι πόλη αδελφοποιημένη με τη Θεσσαλονίκη, αλλά επειδή η Θεσσαλονίκη, όπως και η Μελβούρνη, υπήρξε η πατρίδα πολλών εθνικοτήτων, οι οποίες αν και δεν συνυπήρξαν πάντοτε ειρηνικά μεταξύ τους, σίγουρα μετείχαν του ίδιου πολιτισμού και οι επιδράσεις της Θεσσαλονίκης στους λαούς αυτούς γίνεται αισθητή, ακόμη και σήμερα. Συνεπώς, όπως και η Μελβούρνη, η Θεσσαλονίκη υπήρξε χοάνη καθώς και μωσαϊκό πολιτισμών, μία αληθινή μητρόπολης των Βαλκανίων.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η συγχώνευσή μας στα οξύμωρα πολυπολιτιστικά κοινωνικά σχήματα απαιτούν και μία υποχώρηση από ορισμένα ιστορικά δεδομένα. Εδώ είναι όπου η εικαστική τέχνη μας δίνει τα εφόδια ώστε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των καιρών.
Μέσα από την ιστορία του Εμμανουήλ Παπά, όπως παρουσιάζεται σήμερα εδώ διαμέσω των αφισών - αντίγραφων πινάκων μεγάλων σύγχρονων της εποχής ζωγράφων, συμπαραίνουμε ότι η Ελληνική Επανάσταση δεν ήταν μόνο υπόθεση των νποτιότερων τμημάτων του Ελληνικού χώρου αλλά έναν οικουμενικό αγώνα εθνικής και πολιτικής χειραφετήσεως, στον οποίον συμμετείχε σύσσωμος ο όπου γης ελληνισμός. Αναπόσπαστο και σημαντικότατο κομμάτι αυτής της προσπάθειας αποτελεί και η δράση των Μακεδόνων. Σε όλες τις κρίσιμες μάχες βρίσκουμε Μακεδόνες, ιδίως από την οικογένεια του Εμμανουήλ Παπά να αγωνίζονται για την απελευθέρωση της Ελλάδος. Συναντούμε τον Αναστάσιο Παπά στο Δούναβη, ως ιερολοχίτης. Συναντούμε τον ιερό Γιαννάκη Παπά στο Μανιάκι της Μεσσηνίας να θυσιάζεται στο πλευρό του Παπαφλέσσα. Συναντούμε τον Αθανάσιο και τον Νικόλαο Παπά στην Αράχοβα, στο πλευρό του Καραϊσκάκη. Ως, ηπειρώτης, και γραμματέας της Παnηπειρωτικής Ομοσπονδίας Αυστραλίας, με δέος συναντώ των Αναστάσιο Παπά στο Μεσολόγγι να πολεμά στο πλευρό των Σουλιωτών. Ο αγώνας και τα ανδραγαθήματα των μεγάλων Μακεδόνων οπλαρχηγών, τα οποία ίσως δεν είναι ευρύτατα γνωστά ενώ θα έπρεπε, είναι απόλυτα συνυφασμένα με τον αγώνα για την διαιώνιση και διατήρηση των Ελληνικών ιδεών. Σε αυτό τον αγώνα, συμμετέχουμε και εμείς ακόμη και σήμερα.
Ίσως εδώ αρμόζει η ρήση του Θεανθρώπου: "ο έχων ώτα ακουέτω" αλλά ας το κάνουμε λιανά για αυτούς που δεν βρίσκονται εδώ σήμερα - οι Μακεδόνες οπλαρχηγοί πολέμησαν και θυσιάστηκαν για την ελευθερία και την ανασυγκρότηση της Ελλάδος, όχι της Βουλγαρίας, ή μιας τεχνιτής, αβάσιμης "Μακεδονίας" - αποστασιοποιημένης από τον Ελληνικό κορμό. Εδώ είναι όπου η εικαστική τέχνη έρχεται να επιβεβαιώσει την ιστορική αλήθεια και να αμφισβητήσει τις αξιώσεις των φαύλων και των ανιστόριστων. Και αυτό είναι ο λόγος που σήμερα, όσο ποτέ την έχουμε τόσο πολύ ανάγκη την τέχνη, σε όλες τις μορφές και εκδοχές της.
Είναι λοιπόν, μεγάλη μου τιμή, εκ μέρους των διοργανωτών της έκθεσης, την Ένωση Θεσσαλονικέων Μελβούρνης " Ο Λευκός Πύργος", και την Παμμακεδονική ¨Ενωση Μελβούρνης και Βικτώριας να σας καλοσωρίσοω στην έκθεση: Η επανάσταση του 1821 και η προσφορά του Εμμανουήλ Παπά ."
Στην δική μας περίπτωση, αυτή των ελλήνων αποδήμων στην Αυστραλία, λειτουργεί επίσης ως απόδειξη του ότι τόσο μάλλον η αυτογνωσία, όσο και η γνώση, δεν είναι μια αδρανής και στατική φωτογραφική αντανάκλαση της πραγματικότητας αλλά μια πολύπλοκη διαλεκτική διαδικασία. Εδώ λοιπόν μπαίνει η εικαστική πράξη στη διαμόρφωση της γνώσης, αν πιστεύουμε ότι «απ’ τη ζωντανή θεώρηση των πραγμάτων φτάνουμε στην αφηρημένη έννοια και απ’ την αφηρημένη έννοια στην πρακτική», όπου η δική μας είναι η εικαστική πρακτική.
Μείζον πρόβλημα στις ημέρες μας είναι η έλλειψη της δημιουργικής φαντασίας που καταδιώκεται απ’ την καταναλωτική μας κοινωνία, τον ορθολογισμό, την τεχνοκρατική αντίληψη, όπου η εικαστική έκφραση και το όνειρο στη ζωή είναι αν όχι υπό αμφισβήτηση, σίγουρα όμως σε δεύτερη μοίρα.Έτσι λοιπόν εμείς, οι ομογενείς της Μελβούρνης, μέσα από το όνειρο μέσα απ’ το όραμα πρέπει να μάθουμε στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας να αμφισβητούν τα πράγματα γύρω μας που δεν είναι πάντα έτσι όπως θα ήθελαν κάποιοι να μας τα παρουσιάσουν. Πρέπει να ανακαλύψουμε εμείς και τα παιδιά τη δική μας προσωπική αλήθεια, να κερδίσουμε τις προσωπικές μας ελευθερίες, να καταλάβουμε ότι τίποτε δεν είναι στατικό και αμετάβλητο και έτσι να χρησιμοποιήσουμε ως αληθινή έκφραση την εικαστική έκφραση.
Από αυτή τη σκοπιά λοιπόν, θα έπρεπε πιστεύω να θεωρούμε την έκθεση Η επανάσταση του 1821 και η προσφορά του Εμμανουήλ Παπά - υπό την ευγενική χορηγεία. του Υπουργείου Μακεδονίας -Θράκης και του Δήμου Θεσσαλονίκης. Και θα προσέθετα επίσης, ότι δεν είναι τυχαίο ότι μία τέτοια έκθεση, του είδους της οποίας σπανίζει στα παροικιακά μας τεκταινόμενα τώρα τελευταία, διεξάγεται στην Μελβούρνη. Και αυτό όχι μόνο επειδή η Μελβούρνη είναι πόλη αδελφοποιημένη με τη Θεσσαλονίκη, αλλά επειδή η Θεσσαλονίκη, όπως και η Μελβούρνη, υπήρξε η πατρίδα πολλών εθνικοτήτων, οι οποίες αν και δεν συνυπήρξαν πάντοτε ειρηνικά μεταξύ τους, σίγουρα μετείχαν του ίδιου πολιτισμού και οι επιδράσεις της Θεσσαλονίκης στους λαούς αυτούς γίνεται αισθητή, ακόμη και σήμερα. Συνεπώς, όπως και η Μελβούρνη, η Θεσσαλονίκη υπήρξε χοάνη καθώς και μωσαϊκό πολιτισμών, μία αληθινή μητρόπολης των Βαλκανίων.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η συγχώνευσή μας στα οξύμωρα πολυπολιτιστικά κοινωνικά σχήματα απαιτούν και μία υποχώρηση από ορισμένα ιστορικά δεδομένα. Εδώ είναι όπου η εικαστική τέχνη μας δίνει τα εφόδια ώστε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των καιρών.
Μέσα από την ιστορία του Εμμανουήλ Παπά, όπως παρουσιάζεται σήμερα εδώ διαμέσω των αφισών - αντίγραφων πινάκων μεγάλων σύγχρονων της εποχής ζωγράφων, συμπαραίνουμε ότι η Ελληνική Επανάσταση δεν ήταν μόνο υπόθεση των νποτιότερων τμημάτων του Ελληνικού χώρου αλλά έναν οικουμενικό αγώνα εθνικής και πολιτικής χειραφετήσεως, στον οποίον συμμετείχε σύσσωμος ο όπου γης ελληνισμός. Αναπόσπαστο και σημαντικότατο κομμάτι αυτής της προσπάθειας αποτελεί και η δράση των Μακεδόνων. Σε όλες τις κρίσιμες μάχες βρίσκουμε Μακεδόνες, ιδίως από την οικογένεια του Εμμανουήλ Παπά να αγωνίζονται για την απελευθέρωση της Ελλάδος. Συναντούμε τον Αναστάσιο Παπά στο Δούναβη, ως ιερολοχίτης. Συναντούμε τον ιερό Γιαννάκη Παπά στο Μανιάκι της Μεσσηνίας να θυσιάζεται στο πλευρό του Παπαφλέσσα. Συναντούμε τον Αθανάσιο και τον Νικόλαο Παπά στην Αράχοβα, στο πλευρό του Καραϊσκάκη. Ως, ηπειρώτης, και γραμματέας της Παnηπειρωτικής Ομοσπονδίας Αυστραλίας, με δέος συναντώ των Αναστάσιο Παπά στο Μεσολόγγι να πολεμά στο πλευρό των Σουλιωτών. Ο αγώνας και τα ανδραγαθήματα των μεγάλων Μακεδόνων οπλαρχηγών, τα οποία ίσως δεν είναι ευρύτατα γνωστά ενώ θα έπρεπε, είναι απόλυτα συνυφασμένα με τον αγώνα για την διαιώνιση και διατήρηση των Ελληνικών ιδεών. Σε αυτό τον αγώνα, συμμετέχουμε και εμείς ακόμη και σήμερα.
Ίσως εδώ αρμόζει η ρήση του Θεανθρώπου: "ο έχων ώτα ακουέτω" αλλά ας το κάνουμε λιανά για αυτούς που δεν βρίσκονται εδώ σήμερα - οι Μακεδόνες οπλαρχηγοί πολέμησαν και θυσιάστηκαν για την ελευθερία και την ανασυγκρότηση της Ελλάδος, όχι της Βουλγαρίας, ή μιας τεχνιτής, αβάσιμης "Μακεδονίας" - αποστασιοποιημένης από τον Ελληνικό κορμό. Εδώ είναι όπου η εικαστική τέχνη έρχεται να επιβεβαιώσει την ιστορική αλήθεια και να αμφισβητήσει τις αξιώσεις των φαύλων και των ανιστόριστων. Και αυτό είναι ο λόγος που σήμερα, όσο ποτέ την έχουμε τόσο πολύ ανάγκη την τέχνη, σε όλες τις μορφές και εκδοχές της.
Είναι λοιπόν, μεγάλη μου τιμή, εκ μέρους των διοργανωτών της έκθεσης, την Ένωση Θεσσαλονικέων Μελβούρνης " Ο Λευκός Πύργος", και την Παμμακεδονική ¨Ενωση Μελβούρνης και Βικτώριας να σας καλοσωρίσοω στην έκθεση: Η επανάσταση του 1821 και η προσφορά του Εμμανουήλ Παπά ."
Prefect of Thessaloniki Mr Panagiotis Psomiadis then addressed the gathering and officially launched the Exhibition.
No comments:
Post a Comment